Klasyfikacja pigmentów
Z uwagi na dużą ilość sposobów wytwarzania, odmian, gatunków i obszarów zastosowań sklasyfikowanie pigmentów dwutlenku tytanu popularnie zwanych bielą tytanową nie jest sprawą prostą i może być przeprowadzone z uwzględnieniem różnych kryteriów.
Kryteria klasyfikacji pigmentów:
- technologia wytwarzania: na siarczanowe i chlorkowe,
- odmiana krystalograficzna – na anatazowe (A) i rutylowe (R),
- rodzaj obróbki powierzchniowej – na nie obrabiane (A1, R1), średnio obrabiane (A2, R2) i głęboko obrabiane (R3).
Klasyfikację pigmentów podają normy międzynarodowe (EN ISO 591-1:2002) oraz normy krajowe (np. ASTM D476-00 (2011), DIN 55912-2). Najbardziej rozpowszechnionym podziałem jest klasyfikacja określona normą ISO 591, polegająca na podziale pigmentów w zależności od ich struktury krystalograficznej i zawartości dwutlenku tytanu.
Klasyfikacja pigmentów dwutlenku tytanu według EN ISO 591-1:2000.
| Typ | Odmiana | Zawartość TiO2 [% m/m]min.) |
Substancje rozpuszczalne w wodzie [% m/m]max. |
Substancje lotne*) [% m/m]max. |
| Anataz
(Odmiana A) |
A1 | 98 | 0,6 | 0,5 |
| A2 | 92 | 0,5 | 0,8 | |
| Rutyl
(Odmiana R) |
R1 | 97 | 0,6 | 0,5 |
| R2 | 90 | 0,5 | 1,5 | |
| R3 | 80 | 0,7 | 2,5 |
*) W temperaturze 105°C, po 24h kondycjonowania w temperaturze 23±2°C
i wilgotność względna powietrza 50±5%.